JAK BOERBOEL'E PORWAŁY SAMOCHÓD - HISTORIA PRAWDZIWA

Trasę pomiędzy Sopotem a naszą wsią przemierzamy wielokrotnie każdego miesiąca. Tak było i tym razem. Pośpiesznie opuszczając Trójmiasto w piątkowe popołudnie, pędziliśmy znanym szlakiem za zachód. Z przodu my, z tyłu wygodnie rozłożone na kanapie psy. Towarzyszyła nam mżawka, szaro-ołowiane niebo i lekka mgła. Mniej więcej w połowie trasy czekał nas nieplanowany postój - z przeciwka podążał bowiem nasz wykonawca. My jechaliśmy na weekend na budowę, on na weekend z budowy do domu. W umówionym miejscu na skraju małej wsi położonej przy trasie oczekiwał nas zatem biały bus. Zjechaliśmy na pobocze. Silnik włączony, ogrzewanie działa - to tylko krótki postój. Wysiadamy. Rozmowa konkretna, wymiana informacji, rachunków, wzajemnych oczekiwań. Oba psy niepostrzeżenie już na przednich fotelach.

Fot. Akcja migracja

Zimno. Nie przedłużamy konwersacji. Biały bus rusza w stronę Gdańska, a my szarpiemy za klamkę... Zamknięte...ale kto... Umysł przeszywa myśl szybka i złowieszcza jak błyskawica - psy! Tylne drzwi, bagażnik, okna... nerwowe ruchy....wszystko szczelnie zamknięte.

Fot. Akcja migracja

Tymczasem Boerboel'e spokojnie siedzą na przednich fotelach i nas obserwują. Uszy postawione, wzrok przenikliwy... Sytuacja jawi się jakoś nierealnie i absurdalnie zarazem. Stoimy niemal w szczerym polu, dobre kilkadziesiąt kilometrów od domu, przy własnym samochodzie, silnik działa, światła zapalone, za kierownicą siedzi pies, obok drugi, a my zaczynamy je prosić, by wpuściły nas do środka! Tylko patrzeć jak założą ciemne okulary, kapelusze i krawaty, odpalą muzyczkę i niczym Blues Brothers rusza z piskiem opon w trasę - bez nas! Absurd...

Fot. Akcja migracja

Szansa jedna na tysiąc, że tak, jak zamknęły samochód, tak go otworzą. Zaczynamy zatem wykonywać istny taniec przed przednią szybą: "pieseczki pochodźcie trochę po desce rozdzielczej", "tak, tak, śmiało łapka na ten guziczek, no, no...", stukamy w szybę, pukamy, machamy. Jeśli ktoś nas wtedy widział, to miał darmowy kabaret. O dziwo psia łapa spoczęła na przycisku centralnego zamka...chwila napięcia i... nic! Może nasz Boerboel tym razem nie przeniósł ciężaru ciała na łapę, a może po prostu chciał się upewnić, że drzwi są zamknięte? Tak czy inaczej pozostaliśmy na zewnątrz a one wewnątrz. Co dalej? Dalej pozostawała już tylko brutalna siła, nie będziemy przecież godzinami koczować przy samochodzie w oczekiwaniu na pomoc, serwis, specjalistę od otwierania zamów bez klucza. Ofiarą padła szyba... Pierwszy raz w życiu wybiliśmy szybę w samochodzie i to własnym. Na psach nie zrobiło to większego wrażenia.

Akcja migracja

 Czeka nas jeszcze sporo nauki i cierpliwości!